Αναζητώντας την επόμενη ημέρα

Διαβάζω τις τελευταίες ώρες πολλά κείμενα στα ελληνικά blogs σε αναζήτηση της λεγόμενης επόμενης ημέρας, μετά τη χθεσινή πρωτοφανή (τουλάχιστον για το ελληνικό Internet) συμμετοχή των bloggers στην κινητοποίηση που ήταν αφιερωμένη στην Αμαλία και τον αγώνα της. Στη χειρότερη περίπτωση, τα κείμενα και τα σχόλια που τα συνοδεύουν είναι τουλάχιστον ενδιαφέροντα, θεωρώ πως ως σημεία εκκίνησης υπάρχουν δύο σημειώματα του Αστέρη Μασούρα (εδώ και εδώ) και νομίζω πως μια διάσταση διαφορετική του αναμενομένου για το πώς είδε ή δεν είδε το θέμα η τηλεόραση δίνει το σχόλιο δημοσιογράφου της ΝΕΤ.

Ποια όμως θα μπορούσε να είναι η εικόνα της επόμενης ημέρας στο ελληνικό Internet; Μπορεί να αποκτήσει παρεμβατικό χαρακτήρα; Μα νομίζω πως αυτό, αν δεν συμβαίνει, έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει. Δεν είναι θέμα αριθμών, αλλά σήμερα υπάρχουν ως και 3.000.000 χρήστες του Internet στην Ελλάδα. Το 1996, όταν οι homepages των Web sites μαύριζαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το νόμο "Decency Act", οι Ελληνες χρήστες του Internet δεν ήταν περισσότεροι από 300.000 και ίσως να λέω πολλούς. Ο 1 στους 4 του συνολικού πληθυσμού έχει έστω μυρωδιά του εστί Internet μάλλον είναι σε μια πορεία απεξάρτησης από το φιλτράρισμα των παραδοσιακών ΜΜΕ και να φτιάξει, κατά κάποιον τρόπο, τα δικά του πρωτοσέλιδα το δικό του δελτίου ειδήσεων του prime time. Αυτό όμως στη θεωρία, δεν είναι όλοι οι χρήστες του Internet τόσο "ψαγμένοι" αν θέλετε (είτε λόγω έλλειψης τεχνολογικής παιδείας είτε επειδή αντιμετωπίζει το Internet ως ποεπαγγελματικό εργαλείο), υπάρχει όμως ένα ισχυρό ποσοστό τους που κατορθώνει να εκπέμπει σήμα ή, έστω, να παράγει θόρυβο. Σε μια "μουγγή" κοινωνία όπως η ελληνική που οι πιο σοβαρές κουβέντες εξακολουθούν να γίνονται πίσω από κλειστά παράθυρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα ακόμα και η παραγωγή θορύβου. Τι έχει όμως μεγαλύτερη σημασία; Η ίδια η παρέμβαση ή τα αποτελέσματα από αυτή;

Κάτι άλλο. Αλλάζει η offline ζωή μας με κινητοποιήσεις όπως η χθεσινή; Ο στίχος του ποιητή «για να γυρίσει ο ήλιος / θέλει δουλειά πολλή» επαρκεί ως απάντηση. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος κατέθεσε τις εκτυπώσεις των κειμένων από το blog της Αμαλίας στη Βουλή (μετά κόπων και βασάνων) και γνωρίζουμε για τις αναφορές στο γραπτό Τύπο και -μόνο;- δύο τηλεοπτικούς σταθμούς για την «ημέρα Αμαλίας» και αυτές είναι οι μόνες ενδείξεις που έχουμε σήμερα για το πώς πέρασε στον εκτός Internet σύστημα η χθεσινή, μοναδική από πολλές απόψεις, ενέργεια των bloggers. Τα κίνητρα του Ευάγ. Βενιζέλου δέχονται (εύλογη, νομίζω) αμφισβήτηση, ενώ το μοναδικό της ενέργειας αποτελεί τον ορισμό της είδησης και θα έπρεπε να είχαμε προβληματιστεί περισσότερο για το ότι δεν ακολούθησαν την λογική της δημοσίευσης/δημοσιοποίησης τα περισσότερα ελληνικά παλαιού τύπου media.

Στο ελληνικό Internet τα blogs αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην κριτική, την παρέμβαση, τον εντοπισμό των κακώς κειμένων (υπάρχουν επίσης τα portals ή τα sites των παραδοσιακών ΜΜΕ αλλά αυτά δεν τα περιλαμβάνω σε αυτήν την προσέγγιση μιας και με την πλειονότητα του περιεχομένου τους απλώς αναπαράγουν offline περιεχόμενο), ως εκεί όμως. Στο εξωτερικό υπάρχει μεγαλύτερος όγκος πρωτότυπου περιεχομένου που προκαλεί πολλά offline προβλήματα. Τις τελευταίες ημέρες η Apple βρίσκεται και πάλι στη γωνία μετά την ανακάλυψη του Ars Technica ότι η εταιρεία εμφυτεύει στα τραγούδια που πωλούνται χωρίς σύστημα DRM τα προσωπικά στοιχεία των αγοραστών τους. Εχουμε σήμερα κάτι ισοδύναμο στο ελληνικό Internet; Θέλει δουλειά πολλή, λοιπόν, αλλά αυτή δεν είναι πεσιμιστική προσέγγιση - τα θεμέλια έχουν ήδη μπει και είναι τα ελληνικά blogs...

Δίκην κατακλείδας... Απόσπασμα από την ομιλία της Viviane Reding, επιτρόπου για την Κοινωνία της Πληροφορίας, στο συνέδριο της ΕΕΤΤ για την ευρυζωνικότητα που ξεκίνησε χθες: "Τα ιατρικά λάθη στην Ε.Ε. σκοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερους από τα τροχαία". Δυστυχώς η επίτροπος δεν έχει στα χέρια της στατιστικές για τους θανάτους που είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, του αποκλεισμού...